New Delhi midnight 23-04-2016
This is India
Of dit India is, de vlucht gaat voorspoedig, het e visumgedoe is een fluitje van een cent, even de biometrische gegevens scannen en klaar. Maar dan gaan we op zoek naar onze huurauto en een Indiër wil je niet teleurstellen, dus ze wijzen ons naar buiten, het gebouw van het vliegveld voor AVIS, maar geen kantoor of AVIS te vinden. Ze moeten binnen staan in het gebouw, bij Meet en Greet, maar we mogen het gebouw niet meer in. "In India we have rules madam", ze hebben hier regels in de enorme chaos, dat hebben we al vaker meegemaakt in India en dat is meestal erg vervelend. Door een official bij de buitenpoort wordt een andere official naar binnen gestuurd, wij moeten wachten, we wachten en wachten en wachten en zien opeens dat de andere official even verderop staat te slapen tegen een paal, zo kunnen we blijven wachten en gebeurt er niets. Een man bij het hek buiten de poort roept ons en belt met zijn mobiele telefoon met AVIS, maar er is door ons geen auto gehuurd zegt de man die Han aan de telefoon heeft. Dan maar met een taxi naar het hotel, het wordt al later en later, we halen een prepaidkaart voor de taxi en zoeken een taxi. De eerste chauffeur valt af, hij heeft te veel gezopen, zijn adem bedwelmt ons bijna, met nummer twee gaan we in zee, maar deze chauffeur heeft geen idee waar we moeten zijn, hij gaat al telefonerend zoeken en zwabbert over de weg, af en toe als hij over die richels in de weg racet worden we bijna gelanceerd. Na veel zoekwerk komen we bij het hotel, we laden alles uit denk ik en gaan inchecken in het hotel en dan komt de taxichauffeur weer naar binnen gerend, Han heeft zijn jas nog in de taxi laten liggen. Het begint alweer goed, gelukkig toch een aardige chauffeur, misschien kunnen we hem inhuren om op Han zijn spullen te passen tijdens de rest van de reis.
Zondagmorgen, vele uren later, na bellen, internetten en vragen hebben we nog geen huurauto. We gaan naar de buren van ons hotel, naar het ***** Radisson hotel waar de livreien al naar ons toe komen rennen. Hier bellen de aardige mannen een rondje en treden streng op tegen AVIS en onze huurauto zal over een klein uurtje geregeld worden. Eerst maar een lekkere koffie die ons meteen wordt aangeboden door het hotel en zoals altijd, als de nood het hoogst is····is de redding nabij. Het is buiten 35 graden. De hotel chef komt erbij en vraagt of we echt wel zelf willen rijden, Han zegt: “yes we do, we try to do”. De chef zegt dat het heel moeilijk is om in India te rijden en dat een chauffeur misschien toch beter is voor ons, maar Han wijst het af. De hotel chef zegt dat we misschien eerst beter even naar de kamer kunnen gaan om wat uit te rusten. Maar we zeggen dat we hier geen kamer hebben en dat we rechtstreeks van het vliegveld komen, we durven niet te zeggen dat we bij de buren in dat achenebbisj nul sterren hotel hebben geslapen.
Wij krijgen roomboterkoekjes bij de koffie en een verse krant, The Sunday Guardian en zo zijn we in ieder geval op de hoogte van het laatste nieuws. Onze van Gaal staat ook in deze krant.
AVIS komt ons halen en we gaan naar het kantoor in een buitenwijk en daar staat inderdaad onze huurauto. Na tientallen handtekeningen en kopieën van al onze papieren en herhaaldelijk vragen of we toch echt geen chauffeur willen, krijgen we de auto mee en kunnen we eindelijk vertrekken naar Chandigarh. Han loodst ons door al dat idiote verkeer met al die Indiërs die steeds van links naar rechts schieten en het lijkt of we in de botsauto’s zitten en we iedereen steeds maar moeten ontwijken, want dat is autorijden in India en het gaat Han heel goed af. We kijken wel met twee paar ogen en dat is nodig. Op veel auto’s staat Horn Please, maar Han kan niet toeteren, Han is te bescheiden om op die claxon te rammen, steeds moet ik weer schreeuwen:” rammen Han, rammen op die toeter Han!” en dan nog lukt het Han met mate. Als het weer eens even file is worden ons door mannen bellenblazende olifanten en andere prullaria aangeboden, de gieren cirkelen in New Delhi nog steeds boven ons hoofd, de politie staat op diverse plekken gewichtig te kijken met een mondkapje op, maar regelt niets, de mooie pakken met petten staan ze goed.
En dan eindelijk na een lange dag rijden zien we het bord “Welkom to Chandigarh, the city beautiful”, en daarna blijven we zoeken naar ons hotel, we zien het bord hoog in de lucht staan, maar komen maar niet in de buurt van het hotel. Na het draaien van vele rondjes vinden we eindelijk de juiste ingang in sector 45.
Chandigarh is de hoofdstad van twee Indiase deelstaten, Punjab en Haryana, en vormt tegelijk het unieterritorium Chandigarh.
Geschiedenis
Nadat de Punjab in 1947 in een Pakistaans en Indiaas deel was gesplitst, had de nieuwe Indiase staat geen hoofdstad, omdat Lahore, de hoofdstad van de Punjab onderdeel was geworden van Pakistan. Na eerst bestaande steden overwogen te hebben als hoofdstad werd besloten om een nieuwe hoofdstad te bouwen en in 1953 werd Chandigarh gesticht. De wereldberoemde architect Le Corbusier is verantwoordelijk geweest voor het ontwerp van de stad, die uit allerlei kleine ministeden bestaat met kleine zelfverzorgende centra met markten, tempels en scholen op loopafstand van alle woningen.
Nadat in 1966 de nieuwe staat Haryana uit het Hindi-sprekende deel van de staat Punjab was gevormd, werd Chandigarh ook de hoofdstad van Haryana. Hiervoor kreeg het de status van een unieterritorium.
Rock Garden
In ruim 50 jaar maakte Nek Chand de rock garden, een bijzonder park gebouwd van stenen en afval, veel oud servies en oude Indiase armbanden. Het is hier on Indiaas stil, de vogels zingen en de vele watervallen kletteren. Het ochtendlicht is mooi diffuus. Op zoek naar eten zwerven we in de avond wat door de stad, 7 kilometer van de chique wijken van Le Corbusier, wij zitten in de souk. We eten aan de straat bij twee Tibetaanse mannen, zij wokken voor ons verse groente en noedels en daarbij krijgen we heerlijke spring Rolls en dit hele diner kost ons 60 euro cent.
Amritsar
Het lukt niet om met de auto bij het hotel te komen en daarom moeten we de auto achterlaten en nemen we een riksja om verder te komen. We hebben foto´s gemaakt van de plek waar de auto staat, zodat we deze hopelijk weer terug kunnen vinden en Han heeft een Wpoint in zijn GPS gezet. Ons hotel staat middenin de souk en daar mogen geen auto´s komen. We gaan er maar vanuit dat we de auto weer terug kunnen vinden.
Harmandir Sahib Golden Temple
De Golden Temple van Amritsar is de heiligste Sikh tempel van India. In de tempel eten we zoete prutjes in een bladerbakje, misschien tarten we het noodlot en ligt voedselvergiftiging op de loer, maar we hebben alweer zoveel straatvoedsel gegeten hier dat we denken dat het wel goed zal gaan. Bovendien is het hier heilig voedsel. Op onze grote fietsreis aten we alleen maar langs de straat.
Sikhisme
Het sikhisme is ontstaan in 1469 in Lahore, Lahore lag toen nog in India. Door de goeroe Nanak, hij was niet onder de indruk van de Hindoe en Moslim religie in tegenstelling tot veel heilige mannen geloofde hij in het familieleven en de waarde van hard werken. Hij trouwde, had twee zoons, werkte als boer, reisde niet en zong zelf gecomponeerde liederen en hij verrichte veel wonderen. En hij benadrukte het belang van meditatie in Godsnaam als de beste manier na verlichting.
De Sikhs voerden campagne tegen het kastensysteem, tegen aanbidding van idolen, tegen vasten en dieetvoorschriften. De liederen van de goeroe Nanak worden nog steeds gezongen in iedere Sikh tempel.
De Golden Temple was er al in de Mongoolse tijd, hij is al eens platgeslagen en weer herbouwd en in 1882 heeft Maharadja Ranjit Singh het gouden dak geschonken.
Mata tempel
Dit is een 20ste -eeuwse tempel waar Lal Devi wordt vereerd. Vrouwen die zwanger willen worden gaan hier heen om te bidden, we zien ook veel jonge mannen, misschien willen ze dat hun vrouwen zwanger worden. Wij zullen er wel niet meer zwanger van worden hoop ik, we zijn al zwanger genoeg van alle magie hier. Ook hier eten we weer van het heilige voedsel, zo komen wij wel aan ons eten. Het is vandaag een speciale dag, de Sri Guru Ramdas Purap en daarom wordt er heftig gezongen, getrommeld, geofferd en worden er heilige vuren gemaakt. Lal Devi is een nieuwe god, een soort moedergod met een grote bril.
Na deze magische uren gaan we naar de Sri Durgiana tempel, dit de gouden tempel van de Hindoes, gewijd aan de godin Durga. Van een soort priester krijgen we hier godjes-les, we kennen nu ongeveer de hoofdgoden, Brahma, Siva, Vishnu, Ganesha, Krishna, Durga en Surya, en zo zijn er nog veel meer goden, maar die kunnen we allemaal niet onthouden.
Streetfood
Overdag doen we ons regelmatig tegoed aan de overheerlijke pani puri's, kleine luchtige bolletjes gevuld met aardappelen, chili of wat er ook maar in gaat en overgoten met tamarindesaus, het is het populairste street food van India. En natuurlijk drinken we alle dagen lassi, de Indiase yochurtdrank, je kunt het sweet, salt of bhang krijgen, dat is laatste is lassi met marihuana.
Sri Guru Ramdas Purap
De zon is onder en de tempel is verlicht en gouder dan goud, er zijn overal kleine olielampjes rond de rand van de vijver gezet en kleine kaarsjes, het is vandaag Godpri horen wij, een speciale dag voor Sikhs en Hindoes, ze noemen het hier ook wel Sri Guru Ramdas Purap. Over de vijver van de Golden Temple vaart heel langzaam een soort gondelier, dit maakt het allemaal nog sprookjesachtiger, nog magischer. Het is zwoel en op de achtergrond bidt een man met een zware stem zangerig door de speakers. Dit duurt uren en dan als alle gezang stil valt en er alleen nog wordt getrommeld, barst er een waanzinnig vuurwerk los boven de gouden tempel, het vuurwerk komt steeds met een sterrenregen naar beneden. Het voelt als een sprookje van duizend en een nacht waar we zelf middenin zitten, het zachte windje maakt het allemaal nog aangenamer.
Nu begrijpen we ook waarom we onderweg zoveel pelgrims hebben gezien. De meeste pelgrims slapen hier vannacht buiten op het plein voor de tempel. Er wordt hier iedere dag, het hele jaar door gekookt bij de tempel voor ongeveer 70.000 mensen en vandaag zijn er meer dan 100.000 pelgrims wordt ons door een Sikh verteld.
Bij de tempel ontmoeten wij Baatchsheesh Singh, 14 jaar, zijn vader is voorlezer uit het grote boek, dit is zijn werk, daarvoor heeft hij gestudeerd, hij leest alle dagen voor in deze tempel. Hij zit op een soort bed met een gouden kleed in een bijzonder kamertje in het mooie witte gebouw bij de tempel. Met Baatchsheesh gaan we even bij hem kijken, maar zijn vader blijft gewoon doorlezen en kijkt niet op of om naar zijn zoon, heel bijzonder. Van Baachsheesh leren we alles over de tien goeroes van het Sikisme, na alle goden, kennen we nu dus de goeroes. Baachsheesh spreekt vloeiend Engels, hij zit op een speciale school, om 21.30 uur is zijn vader klaar met lezen en wordt dan afgelost, er moet altijd voorgelezen worden, 24 uur per etmaal. We halen zijn vader op en drinken met hem nog wat sap, maar zijn vader spreekt alleen maar Punjab en kan ons niet verstaan, zoonlief doet de vertaling. Er is een grote afstand tussen vader en zoon, vader is in een andere wereld en Baatchsheesh wil wel met ons mee zegt hij en nog meer van ons leren. Hij heeft de hele avond met ons doorgebracht en hij heeft Han over van alles en nog wat bevraagd, het is een intelligent ventje. We hopen van harte dat hij later geen voorlezer in de tempel wordt, jammer van zijn intelligentie. Rond 22.30 uur gaan we naar het hotel en zit onze heftige tempeldag erop.
Op het plein voor de tempel liggen de pelgrims al te slapen. Wij krijgen nog wat fotosessies met wat jongeren.
Nu India de smartphone ook heeft ontdekt zijn wij Bollywood sterren geworden en dat gaat de hele dag door. Ze zijn hier wel beschaafder dan in China, het hoeft niet direct en snel zoals in China, ze nemen de tijd en vragen ook altijd waar we vandaag komen, het is hier geen Chinese instant bevrediging.